Rozumiem - Czuję - Pomagam

Opis

Mam na imię Patrycja. Mam 24 lata. Niestety od 7 lat zmagam się z bulimią. A to wszystko zaczęło się tak niewinnie…

Odkąd pamiętam miałam lekką nadwagę. Przez to byłam osobą nieśmiałą, z niską samooceną  i wrażliwą na krytykę. Wstydziłam się ludzi. Uciekałam więc w samotność ,choć w głębi duszy  bardzo chciałam spędzać czas z koleżankami i kolegami . Po prostu chciałam być lubiana. Bardzo dobrze się uczyłam. Myślałam, że jeśli dam komuś spisać pracę domową, to ta osoba wreszcie mnie zauważy. Nic bardziej mylnego. W gimnazjum jeszcze bardziej zamknęłam się w sobie. Czułam się  nieszczęśliwa. Byłam gruba. Nienawidziłam siebie za to. Autodestrukcja trwała… Popadałam w stany depresyjne. Przez to opuszczałam zajęcia w szkole. Znów czułam się winna za wszelkie problemy i  niepowodzenia w moim życiu.

Następnie nadszedł czas liceum. Bałam się ,że znów nie będę mieć koleżanek. Zatem rozwiązanie było tylko jedno-schudnąć. Wtedy ludzie wreszcie mnie dostrzegą i będę przez nich zaakceptowana. Zrzuciłam 13 kg. Nie byłam jednak zadowolona z efektów diety. Chciałam schudnąć jeszcze więcej. Obsesyjnie liczyłam kalorie. Waga przestała spadać. Znów popadłam w depresję. Miałam myśli samobójcze. Wiem, że tylko Bóg powstrzymywał mnie od tego ostatniego kroku. Ciągle zajadałam stres. Miałam straszne wyrzuty sumienia, że jem . Myślałam ,że tyje i znów będę gruba. Nie mogłam na to pozwolić. Znalazłam proste rozwiązanie. To co zjem, szybko zwrócę i dzięki temu nie przytyję. Z czasem jedzenie kompletnie przejęło kontrolę nad moim życiem. Nie byłam w stanie funkcjonować tak jak moi rówieśnicy. Dwukrotnie musiałam zrezygnować ze studiów. Bardzo to przeżyłam , gdyż miałam wiele planów na swoją przyszłość. Niestety bulimia nadal trzymała mnie w swoich okowach. Za każdym razem powtarzałam sobie -,,To już ostatni raz ,kiedy się objadam i wymiotuję”. Niestety „bulimiczny rytuał’’ trwa… Do dziś jestem w błędnym kole. Towarzyszy mi wstyd i poczucie winy ,że choruję.

Przeraża mnie moja przyszłość. Ile jeszcze to wszystko będzie trwało? Mój organizm się wyniszcza. Czy kiedyś wyzdrowieję? Oprócz bulimii choruję także na chorobę afektywną dwubiegunową, więc jest mi jeszcze ciężej.

Już nie jestem w stanie sama walczyć, dlatego z całego serca proszę o pomoc. Głęboko wierzę ,że pobyt w ośrodku terapeutycznym da mi ogromną szansę na wyzdrowienie. Obiecuję ,że dam z siebie wszystko. Dziękuję za każdą ,nawet najmniejszą pomoc.

Patrycja

UWAGA! Wpłaty dokonane przy użyciu przycisku |Wpłać| od razu wyświetlą się na stronie zbiórki. W razie wpłat przelewem na konto fundacji (na nr konta bankowego 27 1750 0012 0000 0000 3528 5016 zamiast przez przycisk |Wpłać| na górze przy zdjęciu), zwracamy się z prośbą o wpisanie w tytule przelewu nazwy zbiórki lub osoby, na którą realizowana jest wpłata. Bez tej informacji fundacja nie jest w stanie powiązać przelewu ze zbiórką i pieniądze zostaną przekazane na cele statutowe Fundacji Światło Dla Życia. Wpłaty dokonane przelewem na konto fundacji  (na nr konta bankowego 27 1750 0012 0000 0000 3528 5016) nie wyświetlą się automatycznie na stronie zbiórki. Zostaną natomiast dodane przez Administratora portalu zbiórkowego do 5 dnia roboczego każdego miesiąca. Biorąc pod uwagę Państwa komfort zachęcamy do korzystania z przycisku |Wpłać|.